به مناسبت هفته معلم باید اینجا بنویسم و ثبت کنم که هرچقدر همه بهم تبریک بگن اما من هنوز حس نمیکنم که معلمم..اون عشقی که ازش حرف میزنن رو هنوز حس نکردم نقطه اشتراکم با بقیه معلما اینه که از تعطیلاتم استفاده میکنم و از کم بودن حقوقم شاکی ام..هنوزم هرجایی که لازمه شغلم رو بگم میشنوم که اصلا بهت نمیاد..
من نمیتونم مانتو شلوار اداری بپوشم با کفش خانومانه..من هنوزم کیف لب تابم کوله اس، هنوز کتونی صورتی میپوشم
من هیچ وقت خودم نخواستم که معلم باشم اما امروز که چند سال از اون وقایع گذشت میگم خدایا دمت گرم بهترین شغلو بهم دادی من در قالب هیچ شغل دیگه ای نمی گنجیدم
من از حقم گذشتم تا عذاب لحظه کم باشه، سرم بالاست وقتی که زمونه متهم باشه
به عاقل حکم آزادی به دیوونه قفس دادن، اونایی که بدی کردن همه تقاص پس دادن
در هر صورت معلمی شغل خوبیه، همین که الان شاغلم همین که ضامن وام بابام میشم، همین که نگران شهریه دانشگاهم نیستم همش خوبه
امسال سال کاری خوبی نبود ای کاش دری به تخته بخوره عقل بیاد تو سر مسئولین اموزشی ما تا بفهمنن هر کسی باید تو تخصص خودش کار کنه تا بازدهی داشته باشه تا خیانت نکنن در حق عمر و دانش منه معلم و دانش آموزا..درد دل بسیار است..
