چی به ما رسیده

طبق عادت روزی چند بار اینترنت رو روشن میکنم و تازه میفهمم چقد زندگی ما به تلگرام و اینستاگرام وابسته بود،  چک کردن اخبار و با خبر شدن از اوضاع دوستان و آشنایان، که غیر این حس دوران چاپارخانه و کبوتر نامه بر بهت دست میده.. این که بنزین گرون شده حقیقتا برام مهم نیست،  هرچند روی کاغذ تصمیم مثبتی به نظرم میاد اما در عمل با دخل و خرج مردم نمیخونه،  اما برام مهم نیست چون ماشین ندارم و گرونی های بعد از اینم مهم نیست چون خیلی وقته آرزوهامونو بر باد دیدم. پراید 50 میلیونی رو نمیتونم بخرم 500 میلیونم بشه نمیتونم بخرم پس بذار بشه.. خونه 500 میلیونی رو نمیتونم بخرم 5 میلیاردی رو هم نمیتونم بخرم پس بذار بشه.. 

اعتراض و عدالت خواهی؟  راستش اون موقعی که ما فکر میکردیم میشه با اعتراض و فعالیت های مدنی چیزیو عوض کرد خیلی جوون تر بودیم.. حتی حق رای نداشتیم اما شور داشتیم، هیجان داشتیم، و هزار امید و آرزو.. اما دیدیم شاعر هایی که شعرهاشونو از حفظ بودیم به ناکجا آباد رفتن.. رفقای دانشجوی نخبه بهترین دانشگاه ها یکی یکی نیست و نابود شدن و چنان این حس آزادی خواهی ما در نطفه خفه شد که امروز شدیم این نسل منفعل که تنها نگرانی مون اینه این شغل بخور نمیر مونو از دست ندیم،  اعضای خانوادمون آسیب نبینن و خواسته هامونم در حد وصل شدن اینترنت و سرگرمی های روزمره تنزل پیدا کرده. 

تجربه

از یه مسائلی باید بگذری تا یاد بگیری چطور رفتار کنی، مثلا امروز به یه دانش آموزم گفتم من کاملا میفهمم چی میگی.. چون خودم از یه محیط کوچیک رفتم تو مدرسه تیزهوشان و با یه خانواده متوسط دوستای پولدار داشتم.. وقتی بهش گفتم منم مثل تو بودم یه حس خوبی اومد تو چشاش.. باید کنکور داده باشی تا بفهمی نباید به دانش آموز زنگ بزنی و رتبه شو بپرسی.. باید خوابگاهی بوده باشی تا بفهمی چقد یه زنگ و احوال پرسی تو شهر غریب میتونه حالشو خوب کنه.. باید عروسی گرفته باشی تا بفهمی یه عروس چقد استرس داره.. باید دست تنها عروسی گرفته باشی تا بدونی یه جمله رو من حساب کن چقد حال دوستتو خوب میکنه.. باید عروس بوده باشی تا بدونی شب عروسی فقط باید دستاشو بگیری و بگی بی نظیر شدی.. بدونی بهترین هدیه ای که میتونی بهش بدی اینه که خودتو دریغ نکنی با جون و دل تو جشنش باشی.. باید بی پولی کشیده باشی تا بدونی یه تعارف ساده چقد ارزش داره، باید بی ماشینی کشیده باشی تا بدونی حس پیاده کز کردن چیه.. باید از سوال و جواب ها کلافه شده باشی تا یاد بگیری از کسی نپرسی کی ازدواج میکنی کی خونه میخری کی بچه دار میشی چقد حقوق میگیری... اینا همش با تجربه به دست میاد، شاید کمی دیر اما اینکه بعد این تجربه ها یاد بگیری فکر کنم هدف از زندگی همینه.. 

شروع از صفر

میگه من از صفر شروع کردم دستامو گذاشتم رو زانو هامو بلند شدم، شب بیداری کشیدم، زحمت و زحمت و زحمت.. 

اره تو کار کردی، ولی اگه به واسطه اینکه بابات پولدار بود آشناهای پولدار نداشتی کسی طراحی ویلاشو میداد دستت؟ اگه بابات برات دفتر گرون قیمت نمیخرید مشتری های لاکچری میومدن سراغت؟ ایا همه ادما میتونن با لیسانس دانشگاه ازاد، برند بشن؟ اگه لباسات لاکچری نبود و گوشیت آیفون نبود میتونستی پروژه های دریاکنار رو برداری؟ اصلا تو دریا کنار راهت میدادن اگه ماشین زیر پات نبود و با اسنپ میومدی؟.. 

اره زحمت کشیدی ولی نگو از صفر، تو بستری که آماده بود فقط بی عرضه نبودی تونستی یه میلیاردو بکنی یک میلیارد و دویست.. 

اون یکی میگه خونه و ماشینمو خودم خریدم بدون کمک.. میگم یعنی هیچی؟ میگه بابام فقط ده تومن بهم داد و پدر زنم 5 تومن.. 

اره عزیزم اون موقعی که 15 تومن کمک داشتی و 40 تومن وام برداشتی قیمت کل خونت شد 80 تومن، یعنی یه کم عرضه داشتی و از حقوق کارگریت پس انداز کردی و 25 تومن پول داشتی.. پس الان خودتو با من مقایسه نکن که اگه یه صفرم بذارم جلوی اون 25 تومن نمیتونم.. اون کمکه باباهه هنوز همون ده تومنه ولی ارزشش برای من دیگه اونقد نیس..