این راه سخت

برای نوشتن دو دلم، برای اینکه نمیخوام یه وقت بگم خدای نکرده کم آوردم، برای اینکه دوست دارم قوی باشم..

اینکه بگم میدونستم روزهایی سختی خواهیم داشت، نه..اون خلایی که اسمش قسمته همه چیزو رقم زد..حتی اگه ایمان بهش مسخره باشه اما من بهش ایمان دارم

اما اگه بپذیریم قانون جذبو، اینکه ادما به هرچی که واقعا میخوان میرسن..من به چیزی که واقعا میخواستم رسیدم و بنابراین خوشبختم

من واقعا آسونی و آسایش نخواستم..در رویاهای خودم لذت میبردم از زندگی سیال از تلاش از بن بست از خستگی از کار..از فارغ از جهان مادی بودن، از برتری اندیشه به ماده..

و امروز که وقت عمل رسیده، اینجا و در درون خودم اعتراف میکنم زندگی سخت تر از اونی هست که در رویا اتفاق میفته..

همین..فقط میگم که سخته.. و میدونم که همیشه نوشتنش از سنگینی اش کم میکنه

سخت بودن به این معنی نیست که ما راهو اشتباه میریم..سخت بودن یعنی خدایا قوی ترمون کن..بزرگ ترمون کن..وسیع ترمون کن..اون قدر وسیع که بتونیم همه چیزو در خودمون حل کنیم و همچنان خم به ابرو نیاریم