تجربه

از یه مسائلی باید بگذری تا یاد بگیری چطور رفتار کنی، مثلا امروز به یه دانش آموزم گفتم من کاملا میفهمم چی میگی.. چون خودم از یه محیط کوچیک رفتم تو مدرسه تیزهوشان و با یه خانواده متوسط دوستای پولدار داشتم.. وقتی بهش گفتم منم مثل تو بودم یه حس خوبی اومد تو چشاش.. باید کنکور داده باشی تا بفهمی نباید به دانش آموز زنگ بزنی و رتبه شو بپرسی.. باید خوابگاهی بوده باشی تا بفهمی چقد یه زنگ و احوال پرسی تو شهر غریب میتونه حالشو خوب کنه.. باید عروسی گرفته باشی تا بفهمی یه عروس چقد استرس داره.. باید دست تنها عروسی گرفته باشی تا بدونی یه جمله رو من حساب کن چقد حال دوستتو خوب میکنه.. باید عروس بوده باشی تا بدونی شب عروسی فقط باید دستاشو بگیری و بگی بی نظیر شدی.. بدونی بهترین هدیه ای که میتونی بهش بدی اینه که خودتو دریغ نکنی با جون و دل تو جشنش باشی.. باید بی پولی کشیده باشی تا بدونی یه تعارف ساده چقد ارزش داره، باید بی ماشینی کشیده باشی تا بدونی حس پیاده کز کردن چیه.. باید از سوال و جواب ها کلافه شده باشی تا یاد بگیری از کسی نپرسی کی ازدواج میکنی کی خونه میخری کی بچه دار میشی چقد حقوق میگیری... اینا همش با تجربه به دست میاد، شاید کمی دیر اما اینکه بعد این تجربه ها یاد بگیری فکر کنم هدف از زندگی همینه..