نمی دونم ادامه میدم یا نه..یا اینکه اینم مثل هزارتا کار دیگه که شروع شدو رها شد رها میشه..مثل کتاب هایی که با ذوق و شوق خریدم اما هر چه زور زدم بیشتر از چند صفحه عایدم نشد
اینکه امروز سر کلاس فیزیولوژی اینجا رو را انداختم صرفا جهت ارضای یه قلقلک درونی بود
همیشه فکر میکنم حرف های زیادی برای گفتن دارم..اما وقتش که میشه انگار خالی ام انگار اون سرنگ معروف رو تو مغزم فرو بردن و هرچی که بود رو کشیدن بیرون یکی از دلایلی که باید بنویسم این ویروس عجیب فراموشی و خالی شدنه..نمیخوام خالی شم..نمی خوام یادم بره
فکر میکنم میشه امیدوار بود..
