کارشناسی ارشد

ارشد باید گرفت؟!به چه صورتی؟!
دفترچه  هم اومد اما هنوز چیزی بلاتکلیفی کم نشد..آزاد شهر خودت بی دردسر..دولتی با مشقت های فروان؟؟..اصلا باید ارشد گرفت؟! همین رشته سخت و خشک؟!یا رفتن دنبال علاقه و علوم انسانی؟! آیا من به علوم انسانی به عنوان درس علاقه دارم؟! مثلا مدریت آیا؟! ادبیات؟!..اصلا آیا میارزد؟! توانایی های من چقدره؟! در چه حوزه ای؟! بمونم برای سال بعدو یه خرخونی اساسی و تهران قبول شدن؟!
کاش یکی بود از این برزخ نجاتم میداد و مثلا بهم میفهموند فلان رشته فلان جا..دوستم میگه مگه آدم بی ملاک میشه؟! اما شده..
در به در در پی یک معیار درستی برای یک تصمیم ساده
دوستم میگه وقتی آدم میشی که هی نگی خب که چی
پی نوشت: این پست در اتوبوس و با لرزش های فراوان و با عجله بسیار گذاشته شد..چه اصراری بود نمی دونم واقعا