تربیت و عنصر خانواده
در شکل گیری شخصیت یک فرد عوامل مختلفی تاثیر داره اما من همیشه خانواده رو مهم ترین عامل دونستم و تو محیط کارم که سر و کارم با دخترهای نوجوان دانش آموزه هر رفتار شایسته اون ها رو والدین شون ربط دادم تو دلم تحسین شون کردم و هر رفتار ناشایست رو مقصر اول و آخرش رو پدر و مادر و بی مسئولیتی اون ها در قبال تربیت فرزندشون دونستم. اما انگار هرچی تجربه ام تو این حیطه بیشتر میشه به استثنا های بیشتری برمیخورم
آقای ابراهیمی مرد بسیار شریفیه، از خانواده ای که به شدت محبوب و مورد قبول اقشار مختلف با هر طرز فکریه، پدرش از خیرین بزرگ شهره و خودش و همسرش هم تحصیل کرده و دانا و دین دار، این زوج مشکل ناباروری داشتن و بعد از سالها تلاش بی حاصل تصمیم گرفتن یه بچه رو به فرزندی قبول کنن،بچه بردارشون که هیچ شکی هم در پاکی نطفه و باقی مسائل نباشه..در طول این سالها این زوج از هیچ چیزی برای این پسر دریغ نکردن،محبت، پول، امکانات، تفریح ، تحصیل و هرچیزی که یک بچه برای رشد صحیح نیاز داره. اما امروز آقا پسر در سن 16-17 سالگی عاشقه یه خانم ده سال بزرگتر از خودش میشه از فرط عاشقی معتاد میشه! و اقدام به خودکشی میکنه که خوشبختانه نافرجام بوده..وقتی امروز خانم ابراهیمی رو دیدم احساس کردم بیست سال پیرتر شده با خودش حرف میزد و اشک میریخت و نمی دونست نگران آبروی رفته اش باشه یا جون پسر بی عقلش یا شایدم با خودش فکر میکرد کجای راهو اشتباه اومد..
خانواده رضایی: هفت فرزند دارند که علی فرزند اول اون هاست، آقای رضایی تعمیرگاه ماشین داشته و آدم خوبی بوده اما در اواسط زندگی گرفتار اعتیاد میشه و کارش به شیشه و توهم میرسه، فاطمه همیشه از سال کنکورش به عنوان سخت ترین سال زندگیش یاد میکنه و میگه در شرایطی درس میخونده که امنیت جانی هم نداشته،فاطمه مهندسی برق تهران قبول میشه و پدرش اون ها رو ترک میکنه و سالهای اولیه دانشجویی اون با پیگیری کارهای طلاق مادرش دنبال میشه، مادرش هم شرایط درستی نداشته و با ناراحتی های مختلف عصبی مدت ها در بیمارستان بستری میشه و مشکلات مالی هم که دیگه گفتن نداره..امروز اما فاطمه دکتری رو دفاع کرده پدرش به صورت معجزه آسایی نجات پیدا کرده و برگشته سر خونه زندگیش، و فاطمه خانم هم به لیست انتظار هیت علمی شدن پیوسته، همه بهش افتخار میکنن و حال همه خوبه
خانم جعفری و همسرش هم هر دو از همکارای ما هستن، یک زوج مودب و با آبرو، در طول سی سال خدمت شاید هزارن دانش آموز رو هدایت کردن و از خودشون نام نیکی به جا گذاشتن، زوجی که هر جا که حضور داشتن از اون ها به عنوان مشاور و پادرمیونی و ریش سفیدی استفاده میشد، هر کسی که میخواست بچه شو نصیحت کنه اونو به آقا و خانم جعفری میسپرد و خلاصه برای ما سمبل تربیت بودن، آقا پسر اون ها و اولین میوه زندگیشون تو دبیرستان ترک تحصیل میکنه و میخواد که وارد بازار بشه و اون ها هم که مقاومت رو بی فایده میبینن سرمایه اندکی هم در اختیارش میزارن آقا محمد ما ظاهرا خیلی خوب پیشرفت میکنه و به پول میرسه اما شاید دعای خیر اون دانش آموزای پدر و مادرش بود که خودش خود جوش میاد اعتراف میکنه که چند ساله قرص مصرف میکنه و میخواد که ترک کنه، یه پسر نوزده بیست ساله که به مرحله ای از اعتیاد رسیده که روزی چندتا پاکت سیگار میکشه که بتونه قرص رو ترک کنه. و باز هم چهره شکست خورده پدرش حالم رو بد کرد وقتی که از من خواهش کرد تو رو خدا کسی از این موضوع بویی نبره..
پی نوشت: اسامی غیر واقعی است
